143 : help me please --..--"

.
.
.
ยาก ยาก ยาก
ยากอ่ะเขียนบล็อกอ่ะ
งุนงง งงงวย งุ่นง่าน
.
.
.
ที่ทำไม่ได้อันดับแรก
จะไปเม้นท์ให้แหม่ม pendy ไม่ได้
ไม่รุ้ทำไม คลิกๆๆๆๆ ไปก็ไม่เห็นมี
เห็นก็แต่รูปที่จูบบบบบบกันกะสาม๊เด็ก
พยายามเข้าหลายๆจุด ไม่ได้ซักที
จนชักจะโมโหแล้วนะ เลิกจูบกันได้แระ
หันไปทำอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่านี้เหอะ...please!!
.
.
.
อันดับต่อมา
อยากจะเพิ่มๆ คนข้างๆที่เราจะลิงค์ไปหาอ่ะ
เข้าเรียกว่าเรา "คนข้างๆ" เรียกแบบนี้คนอื่นเข้าใจม๊ะ
ทำยังไงให้มีลิงค์ "คนข้างๆ" ได้เยอะๆๆๆอ่ะ
ทุกวันนี้ทำตัวเป็น ไวรัส แพร่เชื้อไปยัง ลิงค์ของเพื่อน
ที่มาเม้นท์ให้อ่ะ ช่วยแนะนำหน่อยเหอะ....please!!
.
.
.
อันดับสาม
มีอะไรที่เราสมควรจะต้องรีบเป็นอีกมั๊ย
เอาแบบที่จำเป็น ฉะนั้นแล้วต้องหงุดเงี๊ยว อีกแน่นอน
เพราะงั้นแนะนำหน่อยเห๊อะ......please!!
.
.
.
ศุกร์ 5 ธค 51 นี้ จะไปทอดผ้าป่าที่สิงห์บุรี
หวังไว้ว่าคงได้ ลบเลือนบาปบุญลงได้บ้าง
ไม่รู้จะลดได้บาป ได้กี่บุญ
แต่ อยากไปมากกก
.
.
.
รู้สึกมะ ว่าการพูดเรามันไม่ค่อยเหมือนเดิม
สงสัยเริ่มโตเป็นสาวแล้ว เลยเริ่มหัวเราะน้อยลง
เหลือไว้ก็แต่ "หัวล่อ" ฮ่า !
.
.
.

ปิงลิ๊!!!
- เจ๊ปรี้ : ใครบอกว่าเรายังไม่เจอกันที เจอกันตอนนู๊นไง นึกดิ่ๆๆ จำได้ม๊ะ
.
.
.

143 : Andruw Bigs

.

.

.

ความถูกต้องไม่มีอยู่จริง จะมีก็แต่ความถูกใจเท่านั้น

ถูกใจมันมันก็ว่าถูกต้อง !!!

จริงมั๊ย ไอ่พวกที่(แอบอ้าง)ว่ารักชาติทุกคน!!!

.

.

.

ประโยคนั้นมันผุดขึ้นมาก็ตอนไปอ่านบล็อกน้องลิง_monkey เข้า

เห้อ ปลายทางของชัยชนะมันคิดมั๊ยว่าต้องเจออะไร

ถ้าไม่ใช่ โกเต๊ก!!!!!!

.

.

.

เข้าเรื่อง

เมื่อเสาร์ไปเซต้ามา พบกว่า หอมเยอะมากกกกกก

มองไปทางไหนก็มีแต่หอมมมมม เศร้าเล็กน้อย

แถมไม่ค่อยรุ้จักใครเลย

แต่โชคเข้าข้าง ไปเจอ พิม พิ้ม กะแฟน โดยบังเอิญ

(ตรู)ยิ้มออกแระ จะบอกพิมว่า หน้าพิมกะแฟน เหมือนกันจัง

เนื้อคู่ (เนื้อขี้) ชัดๆ และแล้วเราก็ได้เจอกันโดยไม่ได้นัดหมายเหมือนเดิมนะพิมพ์

คิดฮอดๆๆ เด้อคะเด้อ อ้อจะฝากชมตรงนี้ว่า พิม สวยขึ้นมากกกกกกกกกกกกกกก

อันนี้พูดจริงๆ ตบมือ!!

.

.

.

แล้วก็เจอไซอิ๋วเข้าให้อีกคน แต่เพราะเมือ่ก่อนก็ไม่ค่อยได้รุ้จักกะไซเท่าไหร่

ไซก็คง งงๆ พอสมควร ที่เดินไปทัก

จะบอกอีกเหมือนกันว่า คู่นี้ ไซกะน้องตูน เค้าก็หน้าเหมือนกันอีกแระ

แต่เคยนึกมาตั้งแต่สมัยเขียนไดรี่ที่เลสล่าแล้วหละว่า ไซกะตูน หน้าเหมือนกันจริงๆ

เจอตัวจริงวันนั้น ก็เลยขอ confirm !!!!!!

.

.

.

อีกคนที่ได้เจอ น้องหลิงๆ 2 หลิง แม๋ ไม่ได้เจอกันนานมาก

คนนี้ก็สวยขึ้นอีกเหมือนกัน จำได้มะก่อนนี้เจอ ชี หวัดดี สามสิบแปดพันรอบ

55 น้องเค้ามือไม้อ่อนอะนะ คิดถึงจริงๆเชียว

ได้ไปหลายกอด ชื่นใจ๊ซะ

ยังคงคิดถึงพี่น้องชาวไดรี่อยู่เหมือนเดิมนะงับป๋ม
.

.

.

แวะไปเรื่องงานหน่อย เนื่องจากว่า ที่ทำงานเรา มีคนที่

เก่ง eng อยู่แค่คนเดียว ฉะนั้นเวลาออกไปจัดงานข้างนอก

เจอชาวต่างชาติคนอื่นก็จะใบ้รับประเถือกกันเป็นทิวแถว

big boss เลยสั่งการณ์อย่างเร่งด่วน ให้ปิดกั้นทางเข้าออกของสนามบินสุวรรณภูมิ ทุกด้าน

เย้ยยยยยยยยยยยยย มะช่ายยยยยย

boss เลยสั่งให้ทุกคนที่เหลือ อีก 6 ชีวิต หาที่เรียน eng อย่างด่วน

คิดได้ดังนั้นเลยจะมาเรียนรวมกัน หวังลดงบประมาณ

.

.

.

ปรากฏว่าติดต่อไปที่สถาบันสอนภาษา Andruw Bigs

สอบถามข้อมูลเล็กๆน้อยๆ เธอไม่ยอมบอก ร่ำร้องแต่จะเข้ามานำเสนอ

แล้วเธอก็มา พูดๆๆๆๆน้ำไหลไฟดับ พร้อมกับหยิบยื่นรูปแบบการสอน

สิ่งที่นักเรียนจะได้รับมากมาย ....อืม....อืม... ทุกคนพยักหน้า แระก็บอกว่าดี ถึงขั้นดีมาก

แล้วเรื่องค่าสอนละค่ะเท่าไหร่ เซลล์ก็อ้อมไป อ้อมมาหลายยก

กว่าจะเลี้ยวกลับมาที่หมาย สรุปประเด็นได้ความว่า

"หัวละหมื่นค่ะ"

ก๊อดดดดด์ ไม่ไหวจะเคลียร์

.

.

.

เค้ารับประกันว่าคุณจะกล้า และมั่นใจในการสนทนา

กับชาวต่างชาติมากขึ้น แต่เราเองกลับไม่มั่นใจว่า

หัวหน้ามั่นใจให้พวกเราเรียน และจะจ่ายตังค์ให้รึเปล่าเนี่ยซิ่ ......

ขออำลาค่ะพี่น๊องง ยังไงทำใบเสนอราคามาละกันค่ะ

จะติดต่อกลับไปอีกทีนะคะ ตู๊ด ตุ๊ด สัญญาณขาดหายในบัดดล!!!!

.

.

.

เลสเหลือน้อย โปรดใช้สอยอย่างประหยัด
ด้วยความปารถนาดีจาก
เลสสะนัย!!!!

143 : คิ๊ ออก แระ!!!!!

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ พิม , พัช , ลิง , แหม่ม และก็ นัทเจ้าค่ะ
อย่างว่าแหละเนอะ ความสุขในการเขียนได ไม่ใช่แค่เขียนอย่างเดียว
สุขอีกอย่าง คือการอ่านด้วย อ่านไดคนนุ้น นี้
อ่านเม้นท์ กะลังใจของความคิดถึง เป็นต้น


อัพเดท ข้อมูลซักกะหน่อย

หลังจากตอนนั้นที่ชีวิตไปเป็นแม่ค้ากรรมกรขายผัก มา 1 ปีเต็ม
ทำงานกับที่บ้านลำบากมาก ชีวิตหดหู่ ไม่มีสังคม ไม่มี IT
ไม่มีเพื่อน ไม่มีสีสัน ที่สำคัญสมองไม่พัฒนาเลย

แต่ตอนนี้ !!!!!
เราได้งานใหม่แล้ว ทำมาได้ 6-7 เดือน ดีใจสุดสะวิง
ตอนแรกที่มาทำงานรู้สึกได้ทันทีว่า สมองตื้อ คิดไม่เป็นระบบ
พูดจาไม่รุ้เรื่อง ลิ้นพันกัน ไม่กล้าแสดงออก
ขนาดเข้าประชุมไม่กี่คน ยังปากสั่น ...(เป็นไปได้)


แต่โชคดีตรงที่ว่า งานใหม่ แตกต่างจากงานเดิมอย่างสิ้นเชิง
ยากพอควร ต้องคล่องตัว ต้องคิดไว วิเคราะห์เป็น
ต้องอยู่กับผู้ใหญ่เยอะ ตอนนี้เลยทำให้เรารู้สึกว่า
เซลล์สมองเริ่มจะสะดุดน้อยลงแล้ว ^_^ ดีใจ

งานใหม่ยากแต่ก็สนุกดีนะ ได้ออกไปจัดงานข้างนอกบ่อยๆ
ตารางประจำที่ต้องออกไปจัดงานข้างนอกก็เดือนละสองครั้ง
และจิปาถะที่คนอื่นขอให้ไปจัดงานร่วมก็แล้วแต่โอกาส

ล่าสุดที่ไปต่างจังหวัด ก็ไปที่เชียงใหม่มา 1 อาทิตย์
ดีใจมากมาย ไม่เคยไปซักที หลังจากกลับมาจาก
เชียงใหม่ หงุดหงิด งุ่นง่านมาก ไม่รุ้เป็นเพราะอะไร
แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว เป็นเพราะเราไม่ได้ระบาย เล่าๆๆๆ
อะไรดีดีที่น่าประทับใจผ่านทางไดรี่นั่นเอง ... (คิ๊ ออก แร๊ะ)
(เด๋วมาต่อนะทำงานก่อน)

143 : ขอนำท่านเข้าสู่.........

คั่มม๊อน เกิร์ล !!!!!!!!
.
.
.
.
คิดถึงไดรี่มากมายล้นพ้น
.
.
.
.
รู้จักตอนแรกจาก เจ๊ปรี้ พัชจูลี่ แต่ก็ไม่ได้เขียน
เพราะ (ขออ้างว่า) ขี้เกียจ
.
.
.
.
ตอนนี้ไม่ไหวๆ เห็นหลายๆคนมากมายในไดรี่
มาเขียนกันให้หึ่มเลย สรุปใจความได้ว่า
"ตูขอกลับมาเป็นชาวไดอีกคนอีกครั้งเห๊อะ"
.
.
.
.
คอนเซ็ปต์ ยังคงไม่มีอะไร เหมือนเดิม
เขียนให้ งงๆ เข้าไว้ ฮ่า !!!
.
.
.
.
สุดท้ายนี้
เลสเหลือน้อย โปรดใช้สอยอย่างประหยัด (เหมือนเดิ๊ม)
ด้วยความปราถนาดีจาก
เลสสะนัย

กกน. เล่นไม่เป็นเลย จะค่อยๆพัฒนาความสามารถทำให้ไดรี่น่าอ่านในเร็ววัน